Doktor medicine

Dr. Edin Begić: Akutni rinitis (hunjavica) u pedijatrijskoj populaciji

6.01.2018. 17:33 0

Najčešće bolesti dječije dobi su respiratorne infekcije, piše na početku novog teksta za portal Maglajinfo.com dr. Edin Begić.

Najčešći simptom respiratornih oboljenja je hunjavica, koja se manifestuje sekrecijom iz nosa, uz prethodnu kongestiju sluznice nosa. Rinitis ili upala nosne sluznice, je obično udružena za zahvaćenost sinusa, kada govorimo o akutnom rinosinuzitisu, ili udruženost upale nosne sluznice sa upalom stražnjeg zida početnog dijela ždrijela (akutni rinofaringitis). Sa rinitisom, može biti udružen  blaži ili teži konjunktivitis.

Uzročnici su Rhinovirusi, Coronavirusi, Respiratorni sincicijalni virus, virusi parainfluence i influence, neki od Adenovirusa, pa i Enterovirusa. 

Danas je naziv akutnog rinitisa, skoro jednak nazivu obične prehlade ili hunjavice, a postojeći simptom je zapravo najčešći simptom bolesti respiratornog sistema, pa i odrasle populacije. U zavisnosti od doba djeteta, ovaj simptom se u toku prve godine nađe kod 96% dojenčadi, između prve i pet godine, kod 92% djece, a u školskom periodu kod 87% djece, dok u odrasloj populaciji ga susrećemo u procentu od 82% i kod muške i kod ženske populacije.

Osim, općih simptoma, koji su najčešće blagi, bolest počinje osjećajem peckanja i žarenja u nosu, kihanjem, pa onda dolazi do kongestije sluznice nosa, te serozne i sluzave sekrecije, koja nakon 48h ili do sedmog dana postaje mukopurulentna, a nakon sedam dana, ovi simptomi se izgube. Opći simptomi, koji se često detektuju kod djece, su obično u vidu osjećaja punoće u glavi, blage groznice, uz mogućnost pojave subfebrilnosti, koja nikad ne prelazi 38 stepeni. Sem toga javljaju se bolovi u mišićima, kostima i zglobovima, uz nešto slabiji apetit, i osjećaj opšte malaksalosti. Ni prateći kašalj, a ni gnojni sekret iz nosa, ni u kom slučaju ne znače razvoj bakterijske infekcije. 

Akutni rinitis (hunjavica) prvenstveno dovode do začepljenja nosa, koji kod dojenčadi izaziva nemogućnost normalnog sisanja uz već pomenute teškoće disanja, te su dojenčad izrazito nemirna, plačljiva, sa stalno isprekidanim snom, uz već pomenuti kašalj i gubitak apetita. Postoji bezbroj narodnih načina ili metoda liječenja, koji su najčešće djelotvorni. Čini se da savremena medicina, nema pravog načina rješenja ovog problema.

Djeci se preporučuje izolacija, te ukapavanje fiziološke otopine, uz blagu aspiraciju više puta dnevno. Slične rezultate daju i ukapavanja hipotoničnih, izotoničnih, hipertoničnih rastvora morske vode, zbog prisutnih minerala, kao i neki od prirodnih preparata, poput sirupa ili čaja bijelog sljeza (macerat ili dekokt korijena), koji istovremeno osim razrjeđivanja gustog sekreta u nosu, olakšavaju i njeno odstranjenje.

U posljednje vrijeme se ovim preparatima, dodaje i C vitamin, pa oni osim ublžavanja kongestije nosa i pritiska u sinusima, prirodnim mehanizmom osmoze, ublažavaju kongestiju nosne sluznice, a istovremeno pomažu vlaženju i čišćenju nosnih šupljina, te suprimiraju suhi neproduktivni kašalj, poboljštavaju imunitet, i za razliku od vazokonstriktornih kapi, koje vrlo brzo daju jaku reaktivnu hiperemiju sluznice nosa, nemaju neželjeni dejstava. Osim što su ovi preparati, prirodni, oni su i bezbjedni pri primjeni, bez ograničenja i dobro se podnose već u novorođenačkom periodu.

Slično dejstvo imaju i eterična ulja, ali i pacijentima mogu pomoći i opšta sredstva u vidu kupki, konzumacije toplih napitaka (čaj od kadulje, kamilice, pileće supe, supe na bazi paradajza, pojačano konzumiranje hrane bogate mineralima i vitaminom C), dodatka u prehrani hrena i đumbira, te osiguranja povećane vlažnosti u prostorijama boravka. Klasično se preporučuje, u cilju prevencije, pogotovo kod novorođenčadi svakodnevno, prije svakog obroka sisanjem ili flašicom, toaleta nosne sluznice, rastvorom čaja od sljeza, kadulje ili lipe, koji su izrazito sluzavi i koji sprječavaju isušitvanje nosnih šupljina, a najbezbjednija primjena je putem zašiljenog komadića vate, naravno, uveče se obično mogu dati i već pomenuti prirodni nazalni dekongestivi (morska voda).

U drastičnim slučajevima se smiju upotrijebiti i lokalni vazokonstriktori, ali nikada duže od par dana, računajući na njihovo prolazno dekongestivno dejstvo na sluznicu nosa, sa izbjegavanjem reaktivne hiperemije sluznice, uz kratko poboljšanje drenaže paranazalnih sinusa, i Eustachijeve cijevi ili tube.

Vazokonstriktorne kapi, kao i kortikosteroidne kapi, se obično ne preporučuju, a pogotovo primjena narodnih lijekova u obliku ulja i masti, zbog opasnosti od aspiracije i nastanka lipoidnih pnemonija.

Kombinovane kapi, sa efedrinom, pseudoefedrinom, kao i antihistaminicima, poput hloratidina, su kontraindicirane.

Više tekstova dr. Edina Begića pročitajte klikom ovdje. 

Budi u toku - www.maglajinfo.com